Ga zo door, David!
Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het eerst babybananen zag in de supermarkt, maar de laatste tijd zie ik ze de hele tijd. Meestal zitten ze in trossen van meer dan een dozijn, en aangezien ik alleen woon, koop ik er zelden meer dan een dozijn. Vorige week zag ik echter veel kleinere trossen babybananen, dus ik heb er vijf opgehaald. Ze zijn belachelijk schattig, net als bananen, maar dan kleiner.
Veel kleiner. Alle vijf passen in de palm van mijn hand.
Ik wist niet veel over babybananen, maar ik nam aan dat , net als grote bananen, zouden ze rijp zijn als ze geel werden. Dus ik bewaarde ze op mijn aanrecht, en een paar dagen later merkte ik dat ze tegelijkertijd geel en bruin werden.
Oh, oh. Je kunt ze maar beter gaan eten!
Babybananen zijn moeilijker te pellen dan gewone bananen, omdat hun schil dunner is. Uiteindelijk kneep ik in de punt van de banaan voordat ik alles onder controle had.
Hoewel de banaan bruin werd, het vruchtvlees was duidelijk onderrijp. Ik at de banaan te vroeg.
Toen ging ik naar internet. Ik vond een geweldig bericht op de blog van Dan Koeppel (die je hier kunt lezen) met alles wat je ooit moet weten over babybananen. Zo worden baby-bananen door Dole op de markt gebracht en gedistribueerd, terwijl Chiquita mini-bananen verkoopt. En Dole en Chiquita verkopen eigenlijk verschillende soorten miniatuurbananen – degene die ik kocht heetten Orito. De blog bevatte ook deze waarschuwing:
Oh, en nog een ding, en je MOET dit doen, anders zal je avontuur in kleine bananen zeker mislukken: WEINIG BANANEN SMAKEN VERSCHRIKKELIJK TOT ZE RIJP ZIJN – EN RIJP, VOOR KLEINE BANANEN, IS NIET GEEL! Je moet het fruit bruin laten worden, anders is het niet zoet of zacht genoeg. Dit gaat in tegen elke uitgestorven banaan waarvoor je bent opgeleid. Geloof me.
Dus de rest van mijn babybananen bleef op het aanrecht liggen, en, zoals hij zei, elke keer dat ik ernaar keek, wilde ik eet ze onmiddellijk op omdat ik dacht dat ze slecht gingen.
Na nog een paar dagen zagen ze er zo uit:
Dat is toch bruin genoeg, toch?
Het was. Ik vermeed de moeite om ze met mijn vingers te pellen, en in plaats daarvan sneed ik de punt af met mijn mes, en sneed een spleet over de lengte ervan, waardoor ze gemakkelijk te pellen waren.
Dat is een goede banaan! Het smaakte net als zijn grotere maatjes, maar een beetje zoeter, en het had een zachtere, romiger textuur.
Ik heb veel meer over bananen geleerd tijdens het voorbereiden van deze post. Zoals hoe er meer dan 1000 soorten bananen in de wereld zijn, maar 99% van de soorten die je in winkels ziet, zijn van de variëteit Cavendish, die gemakkelijk te kweken en te vervoeren is. De Cavendish wordt ook bedreigd – er is een ziekte die zich een weg baant door Zuidoost-Azië die hele bananenplantages vernietigt, en wetenschappers vrezen dat als de ziekte naar Midden- en Zuid-Amerika migreert, ze de hele soort binnen tien jaar zou kunnen vernietigen. Hier is een recent artikel en het grootvader-artikel uit 2005 dat uiteindelijk werd uitgebreid tot een boek dat ik graag zou lezen. Het boek, genaamd Banana: The Fate of the Fruit That Changed the World, is geschreven door Dan Koeppel, die ook de blogpost over babybananen schreef waarnaar ik eerder heb gelinkt – hij blijkt een echte bananenautoriteit te zijn!
Een laatste leuk feitje over bananen: in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, groeien bananen niet aan bomen. Bananenplanten zijn eigenlijk s werelds grootste vruchtdragende kruid (!). Er is ook geen bananenseizoen – bananenplanten dragen het hele jaar door vrucht.
Ik weet niet of babybananen terugkeren naar mijn keuken of niet … Ik heb de laatste drie opgegeten allemaal tegelijk, dus het was ongeveer hetzelfde als het eten van een grote banaan, met veel meer werk. Maar je kent me – ik vind het heerlijk om dingen voor de eerste keer te proberen, en ik vond het heerlijk om babybananen te proberen.
Ga zo door, David!