Fates, The
Nationaliteit / cultuur
Grieks
Uitspraak
FAYTS
Alternatieve namen
Moirae, Parcae (Romeins)
Komt voor in
Hesiodus s theogonie, Ovidius metamorfosen, Homer s Ilias
Lineage
Dochters van Zeus en Themis
Karakteroverzicht
The Fates waren drie vrouwelijke godinnen die het leven van mensen vormden. Ze bepaalden met name hoe lang een man of vrouw zou leven. Hoewel een aantal culturen het idee had van drie godinnen die het menselijk lot beïnvloedden, werden de schikgodinnen het meest geïdentificeerd met de Griekse mythologie. De afkomst van de schikgodinnen is een beetje een mysterie. Hesiodus beschreef hen als dochters van Nyx (spreek uit als NIKS), de godin van de nacht, maar hij zei ook dat ze de kinderen waren van Zeus (spreek uit als ZOOS), het hoofd van de goden, en Themis (spreek uit als THEEM-is), de godin van gerechtigheid.
Het Griekse beeld van de schikgodinnen ontwikkelde zich in de loop van de tijd. De dichter Homerus, aan wie de Ilias en de Odyssee werd toegeschreven, sprak over het lot als een enkele kracht, misschien gewoon de wil van de goden. Een andere dichter, Hesiodus, portretteerde de schikgodinnen als drie oude vrouwen. Ze werden de Keres (uitgesproken als KARE-ays) genoemd, wat betekent “degenen die afsnijden” of de Moirai (uitgesproken als MOY-rye), “degenen die toewijzen.” Ze kunnen zijn ontstaan als godinnen die bij de geboorte van elk kind aanwezig waren om de loop van het toekomstige leven van het kind te bepalen.
Hesiodus noemde de Fates Clotho (uitgesproken als KLO-thoh, “de spinner”) , Lachesis (uitgesproken als LAK-uh-sis; “de allotter”), en Atropos (uitgesproken als AY-truh-pos; “het onvermijdelijke”). Na verloop van tijd werd de naam Clotho, met zijn verwijzing naar het spinnen van draad, de basis voor afbeeldingen van de drie schikgodinnen die de draad van het leven van elke persoon bepaalden. Clotho spinde de draad, Lachesis mat het uit en Atropos sneed het met een schaar om de levensduur te beëindigen. Literaire en artistieke werken portretteren vaak de schikgodinnen die deze taken uitvoeren.
De Romeinen noemden de Fates Parcae (uitgesproken als PAR-see), “degenen die het kind voortbrengen.” Hun namen waren Nona (uitgesproken als NOH-nuh), Decuma (uitgesproken als DEK-yoo-muh) en Morta (uitgesproken als MOR-tuh). Nona en Decuma waren oorspronkelijk godinnen van de bevalling, maar de Romeinen namen het Griekse concept van de drie wevers van het lot over en voegden een derde godin toe om de triade te voltooien. Bovendien noemden ze soms het lot of het lot als een enkele godin die bekend staat als Fortuna (for-TOO-nuh).
Godinnen Drie
Er verschijnt een drietal godinnen die verband houden met het menselijk lot. in verschillende vormen in de mythologie. Naast de Moirai herkenden de Grieken een drietal godinnen, de Horae (uitgesproken als HOR-ee), die werden geassocieerd met de godin Aphrodite. Hun namen waren Eunomia (uitgesproken als yoo-NOH-mee-uh; “order”), Dike (uitgesproken als DYE-kee; “bestemming”) en Eirene (uitgesproken als eye-REEN-ee; “peace”). De Noormannen noemden hun drie schikgodinnen: Urth, “het verleden”; Verthandi (uitgesproken als WURT-hand-ee), “the present”; en Skuld (uitgesproken als SKOOLD), “the future.” Soms werden de Nornen de Weird Sisters genoemd, van het Noorse woord wyrd, wat lot betekent. De Kelten hadden een drietal oorlogsgodinnen, gezamenlijk bekend als de Morrigan (mor-REE-gan), die het lot van soldaten in de strijd bepaalden. Het beeld van een drievoudige godin kan in verband worden gebracht met de zeer oude aanbidding van een maangodin in drie vormen: een meisje (de nieuwe maan), een volwassen vrouw (de volle maan) en een oud wijf (de oude maan).
Grote mythen
De schikgodinnen hadden macht over Zeus en de goden, en veel oude auteurs, waaronder de Romeinse dichter Virgil, benadrukten dat zelfs de koning van de goden de beslissingen van de schikgodinnen moest aanvaarden. Af en toe kon het lot echter worden veranderd door slim te handelen. Volgens één mythe, Apollo (uh-POL-oh) bedroog de schikgodinnen door zijn vriend Admetus (ad-MEE-tuhs) langer te laten leven dan zijn toegewezen leven. Apollo maakte de schikgodinnen dronken en ze stemden ermee in de dood van een plaatsvervanger in plaats van Admetus te accepteren. / p>
The Fates in Context
De oude Grieken geloofden dat mensenlevens werden geregeerd door het lot – het idee dat iemands levensweg al was De goden hebben besloten, en ongeacht welke actie de persoon ook zou ondernemen, het pad zal niet veranderen. Het lot kan worden gezien als een manier om uit te leggen waarom dingen gebeuren zoals ze doen, ondanks iemands beste pogingen om een ander resultaat te bereiken. Het contrapunt van het concept van het lot is het idee van vrije wil, dat stelt dat mensen de kracht om hun eigen weg in het leven te kiezen. Of iemands leven vooraf is bepaald of onder zijn eigen controle staat, is al duizenden jaren onderwerp van discussie.
Sleutelthemas en symbolen
De draden van het weefgetouw bestuurd door de schikgodinnen vertegenwoordigen de levens van alle stervelingen en suggereren de kwetsbare aard van iemands leven. De draden symboliseren ook hoe de levens van mensen met elkaar verweven zijn.
The Fates in Art, Literature, and Everyday Life
Op het gebied van kunst en literatuur worden de Fates enigszins overschaduwd door de gelijkaardige Noorse godinnen die bekend staan als de Weird Sisters. Deze Noorse godinnen komen het meest voor in het toneelstuk Macbeth van William Shakespeare en de opera Twilight of the Gods van Richard Wagner. In de afgelopen jaren zijn de schikgodinnen verschenen in talloze videogames en Japanse strips. Een gemoderniseerde versie van de Fates verscheen in de Stephen King-roman Insomnia uit 1994 en de Fates verscheen ook in de Disney-animatiefilm Hercules uit 1997. Meer recentelijk verschenen de schikgodinnen in de roman The Lightning Thief uit 2005 van Rick Riordan.
Lezen, schrijven, denken, bespreken
De oude Grieken geloofden in de macht van de schikgodinnen om te controleren menselijke bestemming. Veel mensen geloven nog steeds dat dingen gebeuren vanwege het lot. Anderen beweren dat als iedereen zijn toekomst aan het lot zou overlaten, niemand er ooit naar zou streven om iets te bereiken, tenzij hij er zeker van was dat hij succesvol zou zijn. Denk je dat het pad van mensen grotendeels buiten hun individuele controle ligt, in plaats daarvan gebaseerd op de omgeving en omstandigheden waarin ze leven? Of denk je dat iemand in staat is om welk doel dan ook te bereiken, ongeacht de omstandigheden? Is het mogelijk om beide overtuigingen tot op zekere hoogte te onderschrijven?