Door hypotheek gedekte effecten en door onderpand gedekte hypotheekverplichtingen
Door hypotheek gedekte effecten (MBS) zijn schuldverplichtingen die aanspraken vertegenwoordigen op de kasstromen uit pools van hypotheekleningen, meestal op niet-zakelijk onroerend goed. Hypotheekleningen worden gekocht bij banken, hypotheekmaatschappijen en andere kredietverstrekkers en vervolgens verzameld tot pools door een overheids-, quasi-overheids- of particuliere entiteit. De entiteit geeft vervolgens effecten uit die vorderingen vertegenwoordigen op de hoofdsom en rentebetalingen die door leners zijn gedaan op de leningen in de pool, een proces dat bekend staat als securitisatie.
De meeste door hypotheek gedekte effecten worden uitgegeven door de Government National Mortgage Association (Ginnie Mae), een Amerikaanse overheidsinstantie, of de Federal National Mortgage Association (Fannie Mae) en de Federal Home Loan Mortgage Corporation (Freddie Mac), door de Amerikaanse overheid gesponsorde ondernemingen. Ginnie Mae, gesteund door het volledige vertrouwen en krediet van de Amerikaanse overheid, garandeert dat investeerders tijdige betalingen ontvangen. Fannie Mae en Freddie Mac bieden ook bepaalde garanties en, hoewel ze niet worden gesteund door het volledige vertrouwen en krediet van de Amerikaanse regering, hebben ze speciale bevoegdheid om te lenen van de Amerikaanse schatkist. Sommige particuliere instellingen, zoals beursvennootschappen, banken en huizenbouwers, securitiseren ook hypotheken, en dergelijke effecten staan bekend als “private-label” MBS.
Door hypotheek gedekte effecten vertonen een verscheidenheid aan structuren. De meest basistypen zijn pass-through-participatiecertificaten, die recht geven op een evenredig deel van alle aflossingen en rentebetalingen op de pool van hypotheekleningen. Meer gecompliceerde door hypotheek gedekte effecten, bekend als collateralized hypotheekverplichtingen (CMOs) of vastgoedhypotheekinvesteringsconduits (REMICs), bestaan uit meerdere klassen van effecten die zijn ontworpen om beleggers met verschillende beleggingsdoelstellingen en risicotoleranties aan te spreken. Bij een GMO worden de aflossingen en rentebetalingen op de pool van hypotheekleningen verdeeld over de verschillende klassen van effecten, de zogenaamde “tranches”, volgens een prioriteit van betalingen. Elke tranche kan verschillende hoofdsaldi, couponrentes, vooruitbetalingsrisicos en vervaldata hebben.
Een belangrijk risico met betrekking tot door woninghypotheken gedekte effecten en door onderpand gedekte hypotheekverplichtingen betreft vervroegde aflossingen, doorgaans omdat huiseigenaren herfinancieren wanneer de rente vallen. Dergelijke vooruitbetalingen hebben de neiging om de hoofdsom aan beleggers terug te betalen, precies op het moment dat hun opties om die fondsen te herbeleggen relatief onaantrekkelijk kunnen zijn. Naast het vooruitbetalingsrisico kunnen beleggers in deze effecten ook worden blootgesteld aan aanzienlijke markt- en liquiditeitsrisicos.