Alfred de Grote (849 n.Chr. – 899 n.Chr.)

Alfred de Grote © Koning van het zuidelijke Angelsaksische koninkrijk van Wessex en een van de meest vooraanstaande figuren uit de Engelse geschiedenis, zowel vanwege zijn sociale en educatieve hervormingen als vanwege zijn militaire successen tegen de Denen. Hij is de enige Engelse monarch die bekend staat als “de Grote”.

Alfred werd geboren in Wantage in Oxfordshire in 849, als vierde of vijfde zoon van Aethelwulf, koning van de West-Saksen. In navolging van de wensen van hun vader volgden de zonen op hun beurt het koningschap. In een tijd dat het land werd bedreigd door Deense invallen, was dit bedoeld om te voorkomen dat een kind de troon zou erven met de bijbehorende zwakke punten in leiderschap. In 870 vielen de Denen het enige overgebleven onafhankelijke Angelsaksische koninkrijk Wessex aan, wiens troepen werden aangevoerd door Alfreds oudere broer, koning Aethelred, en Alfred zelf.

In 871 n.Chr. Versloeg Alfred de Denen. bij de Slag om Ashdown in Berkshire. Het jaar daarop volgde hij zijn broer op als koning. Ondanks zijn succes bij Ashdown bleven de Denen Wessex verwoesten en werd Alfred gedwongen zich terug te trekken in de moerassen van Somerset, waar hij de guerrillaoorlog tegen zijn vijanden voortzette. In 878 na Christus versloeg hij opnieuw de Denen in de Slag om Edington. Ze sloten vrede en hun koning Guthrum werd gedoopt met Alfred als zijn sponsor. In 886 na Christus onderhandelde Alfred een verdrag met de Denen. Engeland was verdeeld, met het noorden en het oosten (tussen de rivieren Theems en Tees) verklaarde Deens grondgebied – later bekend als de “Danelaw”. Alfred kreeg daardoor de controle over gebieden van West Mercia en Kent, die buiten de grenzen van Wessex lagen.

Alfred heeft de d verdedigingswerken van zijn koninkrijk om ervoor te zorgen dat het niet opnieuw door de Denen werd bedreigd. Hij reorganiseerde zijn leger en bouwde een reeks goed verdedigde nederzettingen in het zuiden van Engeland. Hij richtte ook een marine op om te gebruiken tegen de Deense overvallers die de kust bleven lastigvallen.

Als administrateur pleitte Alfred voor gerechtigheid en orde en stelde hij een wetboek en een hervormde munteenheid op. Hij geloofde sterk in het belang van onderwijs en leerde Latijn toen hij eind dertig was. Vervolgens regelde hij en nam zelf deel aan de vertaling van boeken van het Latijn naar het Angelsaksisch.

In de jaren 890 noemden Alfreds charters en munten hem “koning van de Engelsen”. Hij stierf in oktober 899 na Christus en werd begraven in zijn hoofdstad Winchester.