10 dingen die je misschien niet weet over de mensenzoon

De Belgische schilder Rene Magritte smeedde een reputatie voor humor en eigenzinnigheid, maar geen van zijn werken spraken even intens tot de verbeelding van de wereld als The Son of Man. Zelfs kijkers die het niet bij naam kennen, herkennen het surrealistische monument onmiddellijk, maar er is veel meer te weten over dit beroemde schilderij en hoe het in het werk van Magritte als geheel past.

1. De Mensenzoon is een zelfportret.

De man achter die drijvende appel en onder die bolhoed is niemand minder dan Magritte. Als je goed kijkt, zie je zijn ogen tussen de appel en de bladeren gluren. .

2. Het is niet Magrittes enige appelgerichte schilderij, alleen zijn beroemdste.

3. De bolhoed is ook een terugkerend kenmerk.

4. The Son of Man maakt deel uit van een serie.

Het olieverfschilderij wordt vaak gegroepeerd met twee andere werken die ook in 1964 zijn gemaakt. De eerste is Magrittes Man in the Bolhoed, met een soortgelijke figuur waarvan het gezicht wordt verduisterd door een passerende vogel. De tweede is The Great War of the Facades, die een elegant geklede vrouw voorstelt in een vergelijkbare omgeving aan zee met bloeiende bloemen die haar gezicht blokkeren. Gewone elementen naast elkaar plaatsen in ongebruikelijke wegen was een belangrijk thema in Magrittes werken.

5. The Son of Man lijkt het meest op The Taste of The Invisible.

Nog een schilderij uit 1964, het bevat dezelfde keurige heer met een bolhoed, compleet met rode stropdas, zwarte jas en groene appel. Maar deze variatie is veel minder bekend en wordt over het algemeen niet genoemd in verband met de schijnbare zusterstukken.

6. Sommige CRITICI geloven dat De Mensenzoon een religieus schilderij is.

Hoewel de beelden van een moderne man en een drijvende appel bij de zee niet meteen een religieuze iconografie suggereren, doet de titel Mensenzoon dat wel. Christelijk geloof, de uitdrukking “Mensenzoon” verwijst naar Jezus, dus sommige analisten beschouwen Magrittes schilderij als een surrealistische afbeelding van Jezus transfiguratie.

7. Magrittes uitleg was meer schuin.

Van de Mensenzoon zei hij: “Het verbergt tenminste het gezicht gedeeltelijk. Nou, dus je hebt het zichtbare gezicht, de appel, het zichtbare maar verborgen, het gezicht van de persoon. Het” is iets dat constant gebeurt. Alles wat we zien, verbergt iets anders, we willen altijd zien wat verborgen is door wat we zien. Er is interesse in dat wat verborgen is en wat het zichtbare ons niet laat zien. Deze interesse kan de vorm aannemen van een vrij intens gevoel, een soort conflict, zou je kunnen zeggen, tussen het zichtbare dat verborgen is en het zichtbare dat aanwezig is. “

8. Norman Rockwell bracht hulde aan The Mensenzoon.

Rockwells kenmerkende stijl was allesbehalve surrealistisch, maar in 1970 probeerde hij zijn hand in het milieu van Magritte met meneer Apple. Toen dit schilderij werd die in 2011 ter veiling werden aangeboden, stonden ook de brieven van de kunstenaar over de creatie ervan op de agenda.

Ze lazen gedeeltelijk: “Ik moet je zeggen dat ik de twee appels heb, en ik heb ze niet gegeten , maar ik heb ze in de koelkast gelegd zodat ze helder en glanzend blijven … Het zal leuk zijn om zon uniek schilderij te maken. En Beste meneer Blum – Hier is het! Ik heb echt genoten van het schilderen van meneer Apple. Ik hoop echt dat je het leuk vindt. Het schilderij kan nog nat zijn als je het krijgt. Maar lak het een paar maanden niet. Als u een fijne mastiekvernis gebruikt, blijft deze voor altijd behouden. Met vriendelijke groet, Norman Rockwell. ”

9. Rockwell was niet de enige die geïnspireerd was tot eerbetoon.

Zinspelingen of kopieën van Magrittes meest iconische stuk zijn opgedoken in films (Stranger Than Fiction, Bronson, The Thomas Crown Affair), boeken (Lev Grossman “s The Magicians, Jimmy Liao” s The Starry Starry Night), tv-shows (The Simpsons, The Voice) en muziekvideos (Michael Jacksons “Scream” en Yes “s” Astral Traveler “).

10. Het is zeldzaam om de echte Mensenzoon te zien.

Hoewel afdrukken van het stuk populair en direct beschikbaar zijn, is het eigenlijke schilderij privébezit en wordt het zelden tentoongesteld voor het publiek. voor het laatst gezien in de herfst van 2011 in de lounge van het LHotel in Montreal.